‘Wegmisbruikers’ in het Kruger Park

Terwijl we van ons ontbijt genieten roept iemand opeens: “Look, elephants!”. We kijken om en zien een groep olifanten niet ver van ons vandaan rustig langs het kamp lopen op zoek naar water. En ze hebben het gevonden hoor! Door hun bijzonder reukvermogen kunnen de olifanten zelfs water onder de grond waarnemen. Terwijl de groep langs het kamp verder loopt, staan er nog een paar voor onze tent te poseren, speciaal voor mij 😉 Een unieke ervaring die ik nooit zal vergeten.

Nog eentje omgezet naar zwart-wit:

Zo’n speciale show krijg je niet vaak te zien, dus tijdens ons verblijf in het Shindzela Tented Camp hebben we weer onze ogen uitgekeken en genoten van de schoonheid van de Zuid-Afrikaanse bush.

Na ons bezoek in Welgevonden zijn we door de Vallei van de Olifanten gereden en hebben ons tweede safari avontuur meegemaakt, maar dan in het Timbavati Private Game Reserve.

Het natuurreservaat beslaat ruim 50.000 hectare privéland en deelt een grens met het wereldberoemde Kruger National Park. Momenteel leven er 40 zoogdiersoorten in het Timbavati, waaronder de Big Five (leeuw, luipaard, neushoorn, buffel en olifant).

Het landschap is compleet anders dan in Welgevonden. Je zou kunnen zeggen dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Wil je het grote wild zien, moet je wel van de weg af en het bos induiken. Het weer is ook compleet omgeslagen. Bewolkt en koud met een harde koude wind.

Hieronder een foto van de ‘weg’ naar het kamp en daaronder het uitzicht vanaf onze tent.

Shindzela is een authentiek safarikamp met comfortabele tenten van hout en canvasdoeken. Er heerst een informele en relaxte sfeer met een warme Zuid-Afrikaanse gastvrijheid. Het kamp heeft geen elektriciteit en geen hekwerk, dus ideaal voor de natuurlijke wildernis ervaring. Ook al betreft het hier een luxe kampeergevoel (de tent heeft een eigen ‘buiten’ douche en wc), het verblijf in een canvas safaritent komt het dichtstbij het originele idee van een Afrikaanse safari, waar het allemaal gaat om het kijken, luisteren en ruiken van de Afrikaanse wildernis.

Onze kokkinnen 🙂

Vanwege de harde koude wind, hebben we niet zoveel dieren gespot als gehoopt, maar we hebben wel veel gelachen tijdens de ochtend- en avondsafari’s :-). Samen met de gasten en de ranger / chauffeur zat de sfeer er goed in en hebben we genoten van het wildlife dat zich wel liet zien voor ons.

Bijvoorbeeld de groep olifanten die we bij het kamp zagen, zijn we eerder tijdens de safari ook al tegengekomen. Hun spoor van vernielingen was goed te herkennen; een willekeurig, maar brede strook aan omgeploegd veld, afgebroken takken en zelfs compleet met wortel en al omgetrokken bomen die een ‘wegversperring’ veroorzaakte. Met een kleine omweg kwamen we uit bij een meertje waar de nijlpaarden ons al zaten op te wachten en waar de ranger verwachtte de olifanten zouden gaan drinken. Met warme dekens om ons heen zaten we te wachten bovenop een heuvel. Brrr. Nog geen olifant te zien, maar naast het geluid van klappertanden kwam ook het geluid van takken die afgebroken werden steeds dichterbij.

Het moment dat de eerste olifant het bos uitkwam met daarachter de groep grote en kleine olifanten was een magisch moment. Het verschil in hun relaxte loopsnelheid en mijn verhoogde hartslag was groot. Wat een genot om deze indrukwekkende dieren in het wild te zien. Met een eersterangs uitzicht hebben we mooie beelden kunnen maken van de grootste en langstlevende landzoogdieren op aarde.

De olifanten dronken bij een meertje waar er ook nijlpaarden in bevonden. Zo af en toe kwam er eentje omhoog om ons te begluren. Drie tellen zijn kop omhoog en daarna dook ie weer weg. Drie tellen is genoeg hoor. Gotcha!

Omdat de ranger toestemming had om van het pad af te wijken en off-road de bush in te rijden op zoek naar wildlife, deed hij dat dus ook regelmatig 😉 We moesten en zouden de zebra’s zien (ook al hadden we deze al eerder in Welgevonden gespot), dus nadat we de roep van een zebra hadden gehoord, schakelde de ranger nog even een versnelling hoger en net als een olifant ploegde ook hij het veld om, als een ‘wegmisbruiker’ in de bush … Eenmaal aangekomen bij de zebra’s leek het in eerste instantie erop alsof ze wegrenden voor ons, maar al snel had de ranger door dat ze met elkaar aan het spelen waren. We hebben een positie ingenomen aan de rand van het schouwspel en hebben heerlijk genoten van de schoonheid van de zebra’s.

Bij het spotten van een paar oude buffels konden we weer eentje van De Grote Vijf afstrepen. Als buffels oud worden, willen ze elkaar nog wel eens opzoeken om samen als hechte ‘bejaardengroep’ de laatste jaren rustig door te brengen. De ranger legde uit dat deze oude stieren niet meer bij de jongeren wilden zijn. Ten eerste kunnen ze het temperament van de jonge energievolle mannetjes en de jacht op de vrouwtjes niet meer bijhouden en ten tweede: ze willen gewoon wat meer rust. Zo te zien worden ze inderdaad al wat kaler en hebben ze hun massieve horens goed gebruikt in hun leven.

Erg grappig om te zien zijn de ossenpikkers (vogels) die de parasieten verwijderen van de huid van de buffel. Bij één buffel kroop een vogel zelfs bijna in de neus …

Niet alleen bij de buffel zagen we de ossenpikkers, maar ook bij de neushoorns. In tegenstelling tot de gezonde populatie neushoorns die we in Welgevonden zagen, zijn we in Timbavati alleen enkele neushoorns tegengekomen.

Het was wel weer een aparte ervaring om het moment mee te maken dat de ranger over de radio te horen kreeg dat er een grote neushoorn was gespot en we weer als wegmisbruikers-in-de-bush zo snel mogelijk bij de gespotte locatie wilden zijn. Ook wel een erg grappig moment trouwens, want vanwege de harde wind konden we de woorden van de ranger zo af en toe niet zo goed verstaan, dus waren we erg verbaasd om een neushoorn te zien in plaats van een leeuw …terwijl we toch echt “They spotted a lion!” dachten te verstaan. Ach, lion-rhino, poteto-potato. Het moment werd er niet minder gaaf van, dus ook de tijd dat we doorbrachten bij deze 3 ton viervoeter hebben we van genoten.

Nog even een leuk weetje tussendoor dat we van de ranger te horen hebben gekregen: er zijn twee soorten neushoorns in Afrika, de zwarte en de witte (ook al zijn ze beide grijs van kleur). De zwarte heeft een punt lip en de witte een brede lip. Degene die wij tegenkwamen was de witte neushoorn en werd eigenlijk zo genoemd vanwege een misverstand in de vertaling. In het Afrikaans werd de neushoorn met de brede lip ‘wijd’ genoemd. Dit werd in het Engels verstaan als white, dat weer vertaald werd als wit … hoe grappig is dat.

Nog een ander weetje van de ranger: vrouwelijke dieren die hoorns hebben, zijn dieren die migreren. Als ze namelijk van de ene plek naar de andere plek verplaatsen kunnen ze een heleboel gevaren tegenkomen waarbij ze zichzelf moeten verdedigen. Als ze geen hoorns hebben (zoals de vrouwelijke waterbok hieronder), bevinden ze zich in een territorium waarbij de mannetjes het gebied verdedigen (en zij hebben wel hoorns).

Er zijn zo veel dieren, maar zo weinig dagen om ze te spotten … Tijdens ons bezoek in de twee wildreservaten van de Zuid-Afrikaanse wildernis hebben we tijdens de zoektocht naar wilde dieren ze natuurlijk niet allemaal gezien. Het zou wat zijn zeg. Wel heb ik tijdens de safari-achtbaan een klein boekje bijgehouden met daarin de namen van de dieren die de ranger zo af en toe opsomde. Valt niet mee om te schrijven tijdens een hobbelige rit, dus eenmaal thuisgekomen was het even een puzzeltje om mijn Engels handschrift te vertalen naar de Nederlandse dierennamen.

Hieronder de samenvatting van de gespotte dieren:

Wildebeest (blauwe gnoe), bruine hyena, zebra, cheeta (jachtluipaard), olifant, giraf, impala, koedoe, hartenbeest, lierantilope, paardantilope, wrattenzwijn, waterbok, witte neushoorn, steenbok, duikerbok, buffel, galago, lappenkameleon, denham-trap, vorkstaartscharrelaar, coqui-frankolijn, lelkievit, bruine slangenarend, kaalkopkiekendief, verreaux oehoe, spookklauwier, maskerwielewaal, nijlgans, wahlbergs arend.

In onze reisbrochure van Jambo Safari Club, lees ik dat het woord ‘safari’ in de Oost-Arikaanse taal Swahili ‘reis’ betekent; en wat een reis was dit zeg. De avontuurlijke safari’s waren een intense en gave ervaring. De momenten die we hebben meegemaakt dicht bij het grote wild waren magisch. Het gevoel onbeschrijfelijk. Vele momenten heb ik genoten van wat er voor mijn neus afspeelde en vele momenten heb ik zelfs de camera gelaten voor wat het was en het gevoel om midden in de wildernis te zijn in mij op te nemen. Mentale foto’s zijn namelijk ook belangrijk. De gehele safari ervaring was een genot en zeker voor herhaling vatbaar!

Hieronder een foto van ons met ranger Sam (in het midden) 🙂