“We write in English, communicate in French, but fight in Creole”. Onze gids wist het grappig uit te leggen. Met ruim 1 miljoen talen en vele religies leven ze in harmonie met elkaar en wordt iedereen, ongeacht hun achtergrond of geloof, gerespecteerd en in hun waarde gelaten. We bevinden ons op een prachtig tropisch eiland in de Indische Oceaan, met mooie palmbomen, hagelwitte zandstranden, azuurblauwe zee en een vriendelijke bevolking: Mauritius. Door de Hollanders vernoemd naar Prins Maurits, zoon van Willem van Oranje en later door de Fransen Isle de France. Het eiland is ongeveer net zo groot als de provincie Utrecht, maar dan met iets meer bomen op het strand 😉
Als ik onze gids moet geloven, hebben wij, Nederlanders, de laatste unieke inheemse dodo opgegeten, waarna deze loopvogel is uitgestorven … hmmm, ik twijfel nog of dit de waarheid is 😉
Na de avontuurlijke achtbaan van onbeschrijfelijke belevenissen door de Zuid-Afrikaanse bush van Welgevonden en Timbavati zijn we via de Panorama Route met adembenemende uitzichten beland bij onze laatste stop van de huwelijksreis. Een ideale stop om bij te komen. Het idee was om de reis te eindigen op een tropisch eiland met een cocktail op het strand tijdens de ondergaande zon … en dat is gelukt 🙂
Naast het regelmatig bezoek aan de strandstoel hebben we ook andere interessante plaatsen op het eiland bezocht en een paar beelden hiervan wil ik jullie niet onthouden. Het eiland heeft namelijk niet alleen een prachtige kustlijn, maar ook een indrukwekkend landschap van bergen, kraters, ravijnen en uitgewerkte vulkanen.
Het mooiste natuurschoon van Mauritius hebben we in het zuiden van het eiland bewonderd. Onderstaande foto is genomen tijdens het bezoek aan de heilige kratermeer Grand Basin. Het is een oud kratermeer en het belangrijkste bedevaartsoord voor de Hindoestaanse bevolking.
Niet ver hier vandaan, in het dorpje van de familie Chamarel, bevindt zich de hoogste waterval van Mauritius, ruim 100 meter hoog.
In hetzelfde gebied bevindt zich een stukje regenwoud dat nog echt uniek en onbedorven is op het eiland: de Black River Gorges National Park. Het enige stukje natuur op het eiland dat unieke inheemse soorten beschermd.
Heb je ooit rood-, bruin-, violet-, groen-, blauw-, paars- en geelkleurige zandduinen gezien? Ik kan je zeggen: het is prachtig. Het volgende natuurlijke fenomeen bevat zeven kleuren. Op een goeie zonnige dag zelfs 15. The Seven Coloured Earth is een klein gebied van zandduinen waarvan de kleur constant veranderd vanwege de veranderende stand van de zon. De verschillende kleuren zijn het best te zien met de zon in de rug. Een surrealistische ervaring als je het mij vraagt.
Herinner je je nog het blog over mijn eerste ervaring met sterrenfotografie? Op Mauritius kon ik het ook niet laten. Vanwege de relax-en-chill-stand waarin ik mij bevond, heb ik niet de moeite genomen om de hele nacht ergens een donker plekje op te gaan zoeken … maar vanuit de luie stoel van het resort heb ik getracht een paar foto’s te maken van de heldere lichtjes van de zuidelijke sterrenhemel … met pontificaal een palmboom in beeld (ach ja, wat doe je daar aan als ie net voor je balkon staat ;-). Na een paar testfoto’s gaf een instelling van 20 seconden, f/4 en ISO 3200 het gewenste resultaat. Geen ideale setting met een palmboom dat beweegt en wolken die voorbij waaien in een verlichte omgeving … maar het was wel weer geinig om te doen 🙂
Bij de volgende poging heb ik de camera meer aan de rechterkant van de palmboom gericht waar trouwens de melkweg heel goed te zien was! Er waaiden dit keer geen wolken voorbij, dus ondanks de bewegende palmboom en de verlichte omgeving een gelukt resultaat. De melkweg heb ik hier in NL nog nooit zo helder gezien!
Een uur later was de melkweg trouwens alweer uit beeld, maar 200 foto’s en tig uur achter de pc verder gaf het volgende resultaat.
Toch niet zo grappig meer zo’n bewegende palmboom … De volgende keer maar weer een vast object op de voorgrond 😉
Carl Noya 